Dylan
Thomas (°27 oktober 1914) - English verse
Op 27
oktober zou Dylan Thomas 104 jaar geworden zijn. Vijfenzestig jaar geleden, op
9 november 1953, stierf hij, tijdens een tournee in de Verenigde Staten. Ver
van West-Wales dat, aldus zijn biograaf Paul Ferris,
“imprinted on him as a child, provoked
him to write.”
Oud worden zat er niet in
voor deze alcoholverslaafde poëet. Was
het daarom dat verjaardagen hem geregeld naar de pen deden grijpen? In 1938
dichtte hij Twenty-Four Years, in 1951 verscheen Poem on His Birthday en, tussenin, inspireerde zijn dertigste verjaardag tot Poem in October (1944). Hieronder de
recentste van de twee vertalingen die ik maakte. Voor de tweede versie, een
inleiding over genese & context en wat duiding bij vorm, genre en vertoog,
zie: academia.edu.
Ziehier alvast de
inhoudstafel:
1. Deaths and Entrances:
genese
2. Poem in October & Fern Hill
3. Blaen Cwn… of all places
4. Grote & kleine vorm
(met Engelse tekst)
5. Lyrisch of
episch-lyrisch?
6. Nabeschouwing
7. Twee vertalingen
8. Bibliografie
Mijn dertigste stap naar de hemel
Ontwaak bij het
horen uit haven en nabij-heide
En mosselbad- en reiger-heilig
Strand, van de
Morgen die wenkt
In biddend water
en in de roep van meeuw en roek
Van zeilboten
beukend op de netbewebde muur,
en vat terstond
Mijn tocht aan
Doorheen de dan nog slapende stad.
Mijn reis begon waar watervogels
En vogels van de
vleugelbomen mijn naam wiekten
Boven hoeves en witte paarden
Ik stond op
En wandelde
Die regenherfst in
de stortbui van al mijn dagen.
Hoogtij en de
reiger dook wanneer ik de weg koos
Voorbij de zoom
En de stad
Bij haar ontwaken de stadspoorten
sloot.
Een lentevol leeuwerken drijft de
Wolken en van
merels kweelt het struweel langs de
Weg en de Oktoberzon klautert
Zomers op
Heuvelschouders,
Zacht was hier het weer en lijzig het plotse lied van
De morgen waarin
ik dwaalde en luisterde naar het
Regenwevend
Waaien kil
En ver weg in het woud onder mij,
Regenbleek over de tanende
Haven en over de
kerk die zeenat als een slak
Door mist haar horens priemt en de
uilen-
Bruine burcht.
Maar de tuinen
Van lente en zomer
bloeiden alle in stoute sagen
hier voorbij de zoom vanonder de leeuwerkenwolk.
Daar kon ik mijn
Geboorte-
Dag herbronnen, maar het weer keerde,
Het lustige inland verlatend.
En onder de
andere, blauw-veranderde lucht
Stroomde opnieuw een zomerwonder
Appelen
Peren bessen
En zo helder zag
ik in het keren de vergeten
Morgens van een
kind aan moeders hand op wandel door
Parabels heen
Van zonlicht
En sprookjes van groene kapellen,
Het kindheidsland zo vaak herverteld
Dat mijn oog zijn
tranen en mijn hart zijn bloed proefde.
Dàt waren wouden rivier en zee
Waar een kind
Het één-en-al
Oor van de zomer
der doden vond en de waarheid
Van zijn vreugde
fluisterde tot bomen steen en vis.
Het mysterie
Levend nog
Zong door in water en zangvogels.
En daar kon ik mijn geboortedag
Herbronnen maar
het weer keerde. De ware vreugde
Van het lang dode kind zong brandend
In de zon.
Mijn dertigste
Stap naar de
hemel: de zomermiddag in, al lag
De stad neerwaarts
te bladeren in Octoberbloed.
Waarheid van mijn
Hart, zing
voort
Hoog op die heuvel elk kerend jaar.